Ali Aslım’ın Öykücülüğüne Dair

Ali Aslım’ın Öykücülüğüne Dair
                                             

Öykülerine hızlı bir giriş yapar. Havanın sisi, pusu yani ahvaliyle öyküye başlamaz. Öykülerinde ağdalı, süslü cümlelere yer vermez. Gerçekçi, toplumcu bakış açısında özgün öyküler kaleme alır. Öykülerinde yüreğe dokunan, bizden olan yaşanmışlıklar daha çok yer alır. Kurgudan öte yaşanmışlığı daha çok önceler. Öykülerinde final bölümleri daha bir ucu açıktır. Okurda, öykü yarım kalmış hissini uyandırmaktadır. Buda öyküye daha bir canlılık ve devam eden öykü hissini uyandırmaktadır. Biranda sonlanan öykü, ikinci bölümü var gibi merak duygusunu uyandırmaktadır. Öykülerinde kullandığı karakterler daha çok bizden ve gerçekçidir. Günlük yaşanmışlıkları öykülerine taşıyıp herkesin “bizden” diyebileceği konular üzerinden gider. Öykülerinde psikolojik boyutlara girmeden, herhangi bir fikir dikta etme kurnazlığını yapmadan direk konu üzerinde odaklanmaktadır. Öykülerini isimlere boğmaz. Yalın bir anlatım ve dil kullanır.  Öykülerinde düşündürmeyi de ihmal etmeyen yazarımız, öykülerinde ironiyi ve ince nükteyi sık sık kullanmaktadır. Halkımızın içinde karşılığı olan yöresel söyleyişleri de öykülerinde ustalıkla kullanmaktadır ve bu kelimelerin açıklamalarını dipnot olarak sayfa sonlarında okura sunmaktadır. Gadasını almak, horanta, kös kös gibi kelimeleri örnek gösterebilirim. Kıymetli öykücümüz Ali Bey’in, “Binbir Cuma, İmar Müdürü, Bakan ve Kraliçe ve devamında yeni okumuş olduğum “Paşa Olacaktı Kurşuna Dizdiler” öykü kitabı birbirinden sürükleyici 42 öyküyü içermektedir. Öykü isimleri de dikkat çekicidir. Artist Hekim, Örtülü Ödenek, Zart Diye Kaldın, Getir Kafa Kağıdını, Kelepir Vatandaş gibi birçoğunu örnek gösterebilirim.

Öykülerinde zaman zaman mizahi bir dilde kullanan yazarımız Ali Aslım Bey’in bir çırpıda sıkılmadan okunabilen öyküleri tat veriyor. Yayınlanmaya hazır trajikomik öykülerinin ve denemelerinin yayınlanmasını en kısa zamanda temenni eder sağlıklı uzun bir ömür dilerim. Selam ve saygılarımı sunarım.

İlkay Coşkun

2016, Sivas