İçimizi Okuyan Bahar
Zaman, mevsimler ve dünya hep bir devridaimde ve hep bir tekerrürde. Biri başlıyor ve bir öncesi nihayetleniyor. Bu devridaimde yaşanılan bütün anlar kısa ve nedret halini muhafaza edip yoluna revan oluyor. Beş-altı Mayıs'ta kutladığımız Hıdırellez için büyüklerimizin söylediği gibi; "Ver Hıdırellez'i vereyim yazı" türünden mevsim geçişleri hep bir kayıpları ve kazançları bünyesinde barındırıyor. İnsan, diğer canlılar, tabiat ve zaman hep iç içe ve yan yana konumlanıyor. Doğum ile başlayan ve ölüm ile nihayetlenen seyrüseferini böylelikle sürdürüyor.
Her ne kadar bahar, atbaşı öncelikte arzulansa da mevsimlerin her hali gönüllere ve gözlere menevişli hazlarını ve hallerini bırakıyor. Son baharın veya kışın ayrı bir güzelliği yok mudur? Baharda çocukluğu, yazda gençliği, sonbaharda olgunluğu, kışta yaşlılığı görmez miyiz? Kış aylarının insana sunduğu dinginlik ve dinlenme hali, baharla birlikte ölü vakitleri diriltip her canlıya yerli yerinde ve kıvamında imkânlarını sunmaktadır. Taze filizlerle beraber zümrütler, güherler, elvan elvan çiçekler ve gül tarhları daha neler neler taşınıyor.
Dünyanın, tabiatın kendisini her daim yenilemesinin yanında, biz insanlar da yeni nesillerle beraber yenileniyoruz. Ağaçların dal budak gürbüzleşmesi gibi insanlar da tazeleniyor. Gökyüzü, kuşlarla maviliklere dalıyor. Tabiat nebatat tomurcuk derdiyle bütün güzelliklerini bahşediyor. Doğanın müsekkin halinden bütün canlılar nasipleniyor. Çiçekler ıtırlanmaya durup bülbüller güllerine kavuşuyor. Tabiat bütün efsunkâr hallerini takınarak güzelliklerini daha da çok gösteriyor. Yeşil saçlı ve al yanaklı güzelliklerle zevahir, ruhlara sirayet ediyor. Toprağın teninde filizlenip, kıvama ulaşarak bize en güzel taamlarını sunuyor. Baharla birlikte sohbet kuşları daha bir güzel ötmeye başlıyor. Pır pır heyecanlarla kafesler kuşunu, dallar bülbülünü ve bütün canlılar eşlerini aramaya duruyor.
İnsan; olumlu ve olumsuz cihetlerle dünyamıza ve zamana neler katıyor bir düşünelim? İnsanın, dünyadaki kiracı olma hali ortadayken pek de iyi bir kiracı olmadığımızı kolaylıkla söyleyebiliriz. Nasıl ki dalından koparılmış elmaya, sen niye çürüyorsun diye soramıyorsak, dünyamıza karşı gösterdiğimiz özensizlik, kat be kat bize gerisin geri olumsuz döneceğini hep hatırımızda tutmamız gerekiyor. Ne ekiyorsak onu biçiyor; sineğin pekmeze, kekliğin sese gelme halini her daim yaşıyoruz.
Güzellikler tahayyül edelim. Gönlümüzü ve gözlerimizi hem yeşile hem de berrak maviliklere salalım. Ortada ortak bir gönül dili oluşturalım. Rayihasıyla, ıtır ve şavkımasıyla yeni mevsimler bulalım. Muhabbet iksiriyle, rüşeym ve bütün güzellikleriyle… Yeter ki biz dünyamızı koruyalım. Her yeni mevsim her yeni bahar hayallerimize, ufkumuza, dimağlarımıza yeni güllerini bahşedecektir. Yüzünü iyiye, güzelliklere, hak-adalete ve vicdana dönük tutan bütün insanlara selamımız olsun.
İlkay Coşkun
Kültür Ajanda Dergisi
Sayı 126, Mayıs 2024
Sayı 126, Mayıs 2024
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder