Çağzede Çocuk
asrın ateş deryasında kâğıttan gemisiyle. yola
başını okşayarak salanlar kızgın sulara alışık
karanlık el bilinen. tutuyormuş gibi yaparak iten
fırtına karaltısıyla zaman dalga dalga kaybolan
dağılan bu kadar beden varken nasıl toplanır ayaz
gölge ölmez, sızı bölünmez uzar sadece Aylan gibi
kadim suların kenarında soluklanır yola koyulup
nemrut ateşine karşı durur deryalar da savrulup
nirvanaya ulaştı zannedilen insan göğsü koca tasa
bekleyen figan hangisinde daha çok bahtı kara
haykırışlar, çoğu zaman vaveylâ, nefes darlığı kadardır
bundandır bağdaş kuran çığlık, göğüslerde yaradır
derya içinde su’satarak dolaşan zamanın nesine
göz şahidinin zihne işlediği kötülük aynasında
içinde vicdanı bölen çok sesli çocuk uğultusu
ters yele düşmüş gülün savrulan hali saklıdır
ölümün görgü tanığı uzun susuş ve körbakışlarda
korkma! balık hafıza tarihin en kötü tanıdığıdır
ezelden beri, gözyaşından ileri batık denizlerde
zayiat, varidatlı hesaplarda gece uykusu mudur?
öğütülen hayat zamanın hançeri görülecektir ya
oyunu oynayıp kendini avutan insan övünecektir
kayıplara intizar. taş basıp bağrına ağlayacak asıl
bugün bize yarın belki size sonuç benzeyecektir
çakıltaşı bu ve dahi yakamoz duruşlardan kimene
boğulmadan geçecek zannedilen vicdanlardan
hüzünler birikir, gözler denizlere tutsak mı olur?
of çekilir, arş yıkılır, yaşanan elem dağ. boyludur
üryansız veryansıyla gelen cellat es verir, iz bırakır
üşütür su bedenleri, geleceğin hafızası kederinde
kabustan uyanmış gibi kopan fırtına sabahı çağırır
mirası, gözün altında biriktirilen yorgunluğundadır
kısıp bakma yüzlerine, düşlerin ki yüreklere onurdur
sorgu sonrası heyecan. çığlık atmamak olmaz asla
ayna kırığına düşen gülüşleri buysa taşımak umutla
zağlı kılıç, keskin taş kenarı, fişek gibi olmak gerek
İlkay Coşkun
Çayyolu Dergisi
Sayı 8, Eylül Ekim 2021
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder